Λίγο πριν… το νέο «ταξίδι»

Στους μαθητές/τριές (μου)

Αδιαμφισβήτητα, είναι κάποιες στιγμές που αποτελούν σημαντικούς σταθμούς στην πορεία της ζωής μας. Ήταν στο τέλος του περασμένου καλοκαιριού, αρχές του Σεπτέμβρη, όταν ήρθε για μένα ένας τέτοιος σταθμός κι ένας νέος προορισμός, που είχα την τύχη να προστεθεί στο ταξίδι της ζωής μου. Χαρά, αγάπη , συγκίνηση, όρεξη, ενέργεια, ανυπομονησία ήταν μερικά από εκείνα τα εφόδια, που γέμισαν τις "αποσκευές" που πήρα μαζί μου σε αυτήν τη διαδρομή...

Τώρα, λίγο πριν το Πάσχα, μα και λίγο πριν το φετινό καλοκαίρι, μερικές σκέψεις εμφανίζονται ξανά, έτοιμες να βουτήξουν νοερά στη θάλασσα και να απολαύσουν τον ήλιο που ανατέλλει. Ανάμεσα στην Άνοιξη και το Καλοκαίρι λοιπόν, μια σχολική χρονιά σιγά σιγά ολοκληρώνεται.

Αυτήν την περίοδο, πολλοί μαθητές ετοιμάζονται να «πιάσουν» το δικό τους «λιμάνι», να ολοκληρώσουν έναν κύκλο «μακροχρόνιων ταξιδιών» στη γνώση, έτοιμοι, μα και αγχωμένοι να ξεκινήσουν νέες διαδρομές, σε άλλους προορισμούς, με τις δικές τους αποσκευές και δυνάμεις. Τους παρακολουθώ για πρώτη φορά από κοντά, μοιράζομαι μαζί τους τις σκέψεις, τις ματιές, τις αγωνίες τους, τα χαμόγελά τους. Όλα εναλλάσσονται γρήγορα πλέον κι ο χρόνος, ο μόνος ακούραστος, τρέχει βιαστικός και μετράει στιγμές.

Λίγο πριν ολοκληρωθεί αυτή η σχολική χρονιά, λίγο πριν και η ίδια ξεκινήσω ένα νέο «ταξίδι», οι σκέψεις μου έρχονται να χαιρετίσουν όσα ήρθαν και φεύγουν ξανά. Έτσι, λίγο πριν χωρίσουν οι δρόμοι εκπαιδευτικών και μαθητών/τριών, οι δρόμοι οι δικοί μου με των φετινών μαθητών/ τριών μου, οι σκέψεις μου μοιάζουν σαν να θέλουν να γράψουν ένα μικρό επίλογο σε όσα έφερε η φετινή χρονιά μέχρι τώρα.

Στιγμές, εικόνες, πρόσωπα, φωνές, γέλια, συνθέτουν ένα μοναδικό παζλ στη μνήμη μου. Ένα δύσκολο, κουραστικό, απαιτητικό, μα και ευχάριστο, ενδιαφέρον και με σημασία «παζλ», που έρχεται να πάρει τη θέση του ως ένα κομμάτι μιας προσωπικής «συλλογής» από μνήμες και στιγμές.

Εύχομαι ο καθένας μαθητής, η καθεμία μαθήτρια, να φτάσει και να αγγίξει με θάρρος τους στόχους του και όλα εκείνα που έχει ονειρευτεί. Κι έπειτα όλοι να αρχίσουν με αισιοδοξία το νέο αυτό «ταξίδι». Θυμόμαστε, άλλωστε, όλοι αυτήν την τρυφερή ηλικία, από όπου ξεκινούν τα όνειρά μας, παρέα με πλήθος από συναισθήματα, σκέψεις, ανησυχίες… Τα όνειρα όμως δε σταματούν εδώ κι ας μην ξεχνάμε, γενικότερα στη ζωή μας, ότι καμία αποτυχία δεν πρέπει να αποτελεί εμπόδιο, αλλά κίνητρο για τη συνέχεια…

Ας φτάσουμε όπου μπορούμε κι ας προσπαθήσουμε και για εκείνα που δεν μπορούμε, ίσως πλησιάσουμε να τα αγγίξουμε…. Καλή τύχη!!

Ε.Ψ.